کاوش موضوع تقاضای پول

در اقتصاد پولی، تقاضا برای پول، نگهداری مطلوب دارایی‌های مالی به شکل پول است: یعنی پول‌های نقدی یا سپرده‌های بانکی به جای سرمایه‌گذاری. این می‌تواند به تقاضای پول که به عنوان M1 (منابع مستقیم قابل مصرف) یا به معنای وسیع تر M2 یا M3 تعریف می‌شود ،اشاره داشته باشد. پول در M1 به عنوان ذخیره ارزش (حتی موقت) توسط دارایی‌های دارای بهره شناخته می‌شود. با این حال M1 برای انجام معاملات ضروری است. به عبارت دیگر، نقدینگی را تأمین می‌کند. این امر بین نگه داشتن پول نقد برای هزینه‌های آینده نزدیک و مزیت بهرهٔ نگهداری موقت سایر دارایی‌ها معامله ای ایجاد می‌کند. تقاضا برای M1 نتیجه داد و ستد در مورد مسئله ای است که در آن باید بودجه شخص صرف شود. در اقتصاد کلان انگیزه‌های نگهداری ثروت شخص به شکل M1 را می‌توان تقریباً به انگیزه معاملاتی و انگیزهٔ احتیاطی تقسیم‌بندی کرد. تقاضا برای آن بخش‌هایی از مفهوم پول گسترده‌تر M2 که دارای نرخ بهره قابل توجه است، بر اساس تقاضای دارایی است. این موارد را می‌توان به انگیزه‌های پایه اقتصاد خرد بیشتر برای نگهداری پول تقسیم کرد. به‌طور کلی، تقاضای اسمی برای پول با سطح تولید اسمی (سطح قیمت برابر تولید واقعی) افزایش می‌یابد و با نرخ بهره اسمی کاهش می‌یابد. تقاضای واقعی پول به عنوان مقدار اسمی پول تقسیم شده بر سطح قیمت تعریف می‌شود. بایک عرضه پول مشخص، مکان هندسی نرخ بهره و درآمد که در آن تقاضای پول با عرضه پول برابر است به عنوان منحنی LM شناخته می شود. میزان نوسانات تقاضای پول پیامدهای اساسی برای روش بهینه که در آن بانک مرکزی باید سیاست‌های پولی و انتخاب یک درآمد اسمی را انجام دهد، دارد. وقتی که منحنی LM افقی است، افزایش حجم پول هیچ اثر محرکی (دام نقدینگی) ندارد، این مسئله در تئوری کینزی نقش مهمی دارد. این وضعیت زمانی اتفاق می‌افتد که تقاضای پول با توجه به نرخ بهره بی‌نهایت کشش پذیر باشد. یک معادلهٔ معمول تقاضای پول به صورت زیر نوشته می‌شود M d = P × L ( R , Y ) {\displaystyle M^{d}=P\times L(R,Y)\,} اگر M d {\displaystyle M^{d}} مقدار اسمی پول مورد تقاضا، P سطح قیمت، R نرخ سود اسمی، Y درآمد واقعی و L (.) تقاضای واقعی پول باشد. نام جایگزین برای L ( R , Y ) {\displaystyle L(R,Y)} تابع رجحان نقدینگی است.... بیشتر در ویکی پدیا